Poniżej zamieszczam interpelację poselską w sprawie uchylania się przez ministra właściwego od wykonywania ustawy Prawo lotnicze i dopuszczenie do przekraczania posiadanych kompetencji przez Prezesa ULC związanego z naruszeniem interesu Rzeczypospolitej Polskiej.
Szanowna Pani Premier!
Zwracam się po raz kolejny w trybie interpelacji poselskiej (moje wcześniejsze wystąpienie w tej materii to interpelacja nr 28815 z dnia 25 września 2014r.) do Premiera Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie uchylania się przez ministra właściwego do spraw transportu od wykonywania ustawy Prawo lotnicze w zakresie art. 121 ust 5 oraz akceptowania bezprawnych działań podejmowanych przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, które prowadzą do naruszenia interesu Rzeczypospolitej Polskiej poprzez niemające podstawy prawnej udostępnianie polskiej przestrzeni powietrznej instytucjom innych państw w celu zapewniania służb żeglugi powietrznej nad terytorium naszego kraju.
Decyzją nr 30 Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 23 września 2014 dotyczącą zatwierdzenia zmian elementów struktury przestrzeni powietrznej dokonano:
1) ustanowienia rejonu kontrolowanego lotniska Heringsdorf – Heringsdorf Area;
2) ustanowienia strefy kontrolowanej lotniska Heringsdorf – Heringsdorf CTR;
3) ustanowienia obszaru kontrolowanego lotniska Cottbus-Drewitz – Cottbus-Drewitz CTA;
4) ustanowienia przestrzeni terminalowej lotniska Cottbus-Drewitz – Cottbus-Drewitz Airspace.
Wydając decyzję Nr 30/2014 Prezes ULC wskazał w odniesieniu do każdego z tych ustanowień następujące elementy:
- oznaczenie przestrzeni powietrznej oraz współrzędne geograficzne jej granic bocznych;
- granice pionowe i klasę przestrzeni; organ kierujący ruchem; a także:
- częstotliwość, znak wywoławczy oraz język używany przez organ Air Traffic Services – ATS w poszczególnych rejonach i strefachustanowionych w tej decyzji.
Prezes ULC wydał tę decyzję w sytuacji, gdy wymagane są przepisami prawa, zarówno krajowego jak i międzynarodowego, czynności prawne, takie jak zawarcie umowy międzynarodowej w sprawie transgranicznego zapewniania służb, czy wyznaczenie w trybie art. 127 ust. 2 ustawy Prawo lotnicze przez ministra właściwego do spraw transportu instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej. Tym samym Prezes ULC podjął przedmiotową decyzję bez wymaganej podstawy prawnej.
W dniu 10 grudnia 2014r. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydał decyzję administracyjną nr 48 zmieniającą decyzję w sprawie zatwierdzenia zmian elementów struktury przestrzeni powietrznej zmieniającą wydaną w dniu 23 września 2014r. decyzję nr 30, o której powyżej. Jako podstawę prawną wydania tej decyzji wskazano art. 21 ust. 2 pkt. 4 ustawy Prawo lotnicze w związku z § 4 ust. 4 i 7 oraz § 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 listopada 2008r. w sprawie struktury polskiej przestrzeni powietrznej oraz szczegółowych warunków i sposobu korzystania z tej przestrzeni. Podstawa prawna obu tych decyzji była identyczna.
Prezes ULC, decyzją Nr 48/2014, zmienił swoją wcześniejszą decyzję Nr 30/2014, w taki sposób, że decyzją Nr 48/2014 (późniejszą) wyeliminowano z decyzji Nr 30/2014 niektóre jej elementy jednocześnie pozostawiając elementy pozostałe treści decyzji Nr 30/2014.
Polegało to, na tym, że w decyzji Nr 48/2014, posługując się identyczną jak w decyzji nr 30/2014 treścią dokonano zatwierdzenia tych samych struktur przestrzeni powietrznej jak w decyzji Nr 30/2014. Powtórzono też dokładnie te same treści jak we wcześniejszej decyzji Nr 30/2014 czyli wskazanie w odniesieniu do każdej z wymienionych części przestrzeni powietrznej następujących elementów:
• oznaczenie przestrzeni powietrznej,
• współrzędnych geograficzne jej granic bocznych,
• granic pionowych
• klas przestrzeni powietrznej.
Wyeliminowano wskazania organów służby kontroli ruchu lotniczego właściwych dla zapewniania służby kontroli ruchu lotniczego w poszczególnych częściach przestrzeni powietrznej, częstotliwości do prowadzenia korespondencji radiowej, znaki wywoławcze oraz język używany przez organa służby kontroli ruchu lotniczego, zapewne dążąc do ominięcia wydania przez ministra właściwego do spraw transportu decyzji wyznaczającej instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej działające w imieniu strony niemieckiej.
Ostatecznie, w dniu 9 czerwca 2015r. Prezes ULC wydał decyzję nr 28 (Dziennik Urzędowy ULC z dnia 9 czerwca 2015, poz. 32) uchylającą obie, wymienione wcześniej decyzje.
Należałoby założyć, że w ten sposób przywrócono stan prawny sprzed decyzji Prezesa ULC nr 30/2014 z 23 września 2014r.. Tak jednak nie jest.
Informator AIP Polska w dziale ENR 2.1 w punktach 4.1, 4.2, 4.3 i 4.4 zawiera obecnie informacje identyczne jak te zawarte w decyzji nr 30 z 23 września 2014. Stan faktyczny też odpowiada dokładnie stanowi opisanemu w tej decyzji.
Oznacza to, że doprowadzono do transgranicznego zapewniania służb żeglugi powietrznej w polskiej przestrzeni powietrznej, co nie ma podstawy prawnej ponieważ:
– Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec nie zawarły umowy, o której mowa w art. 5 ust 2 ustawy Prawo lotnicze,
– Minister właściwy do spraw transportu nie dokonał wyznaczenia, o którym mowa w art. 128 ustawy Prawo lotnicze.
Transgraniczne zapewnianie służb żeglugi powietrznej, do czego doprowadzono w wyniku działań nie mających podstawy prawnej i z przekroczeniem posiadanych uprawnień, skutkuje brakiem rozstrzygnięć prawnych zabezpieczających interes Państwa Polskiego jako strony udostępniającej swoją przestrzeń powietrzną niemieckim organom służb ruchu lotniczego. Wobec braku umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską i Republikę Federalną Niemiec nie ma podstaw do wysuwania przez stronę polską roszczeń w związku z koniecznością wypłat odszkodowań za straty powodowane:
– wyrządzonymi z winy niemieckich organów służb ruchu lotniczego,
– powstałymi w wyniku wykonywania operacji powietrznych w polskiej przestrzeni powietrznej pod nadzorem organów służb ruchu lotniczego strony niemieckiej, w tym zdarzeń i katastrof lotniczych,
– innych strat wynikających z prowadzenia działalności lotniczej w tych częściach polskiej przestrzeni powietrznej, na co strona polska nie ma żadnego wpływu.
Transgraniczne zapewnianie służb żeglugi powietrznej, do czego doprowadzono w wyniku działań nie mających podstawy prawnej i z przekroczeniem posiadanych uprawnień, skutkuje również brakiem możliwości wyegzekwowania przez stronę polską, aby lot i manewrowanie statku powietrznego odbywało się zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium naszego kraju, o czym mowa w art. 8 ustawy Prawo lotnicze.
Należy podkreślić, że Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego systematycznie podejmuje działania przekraczające jego kompetencje, które na mocy ustawy Prawo Lotniczą art. 121 ust.5 są zastrzeżone do kompetencji ministra właściwego do spraw transportu. Takie działania mogą być zakwalifikowane jako przekroczenie uprawnień przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 231 kodeksu karnego. Działanie takie powtarza się wielokrotnie, każdorazowo w związku z wydawaniem decyzji o ustanawianiu struktur przestrzeni powietrznej.
Kompetencje Prezesa ULC wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 listopada 2008 w sprawie struktury polskiej przestrzeni powietrznej oraz szczegółowych warunków i sposobu korzystania z tej przestrzeni dotyczą zatwierdzaniaprojektów struktur przestrzeni powietrznej, a nie określania struktur tej przestrzeni poprzez ich ustanawianie, zmienianie i likwidację.
Biorąc to wszystko pod uwagę, uprzejmie proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
- Jaka jest podstawa prawna zatwierdzania przez Prezesa ULC struktur przestrzeni powietrznej, skoro zgodnie z art. 121 ust.5 określanie struktur przestrzeni powietrznej jest zastrzeżone do kompetencji ministra właściwego do spraw transportu?
- Dlaczego minister właściwy do spraw transportu uchyla się od wykonywania prawa Lotniczego w zakresie, o którym mowa w art. 121 ust 5 i nie reaguje na oczywiste i wielokrotne przekraczanie przez Prezesa ULC posiadanych kompetencji w związku z ustanawianiem struktur przestrzeni powietrznej?
- Czy w związku z przekroczeniem uprawnień przez Prezesa ULC i bezspornym działaniem na niekorzyść Polski poprzez doprowadzenie do wykonywania operacji powietrznych pod kontrolą organów służb ruchu lotniczego działających w imieniu strony niemieckiej przy braku rozstrzygnięć prawnych zabezpieczających interes Państwa Polskiego zostanie skierowane zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 231 Kodeksu Karnego?
- Czy informacje publikowanie w Informatorze AIP Polska w dziale ENR 2.1 w punktach 4.1, 4.2, 4.3 i 4.4 powinny być zgodne z treścią decyzji Prezesa ULC, a jeśli tak nie jest, to czy zostały naruszone przepisy bezpieczeństwa lotniczego?
- Jaki akt prawny jest podstawą do publikowania w Informatorze AIP Polska informacji o przestrzeniach powietrznych dla potrzeb lotnisk Heringsdorf i Cottbus-Drewitz po uchyleniu decyzji Prezesa ULC Nr 30/2014 i Nr 48/2014?
Z poważaniem
/-/ Jerzy Polaczek
